വൈരുദ്ധ്യം

കണ്ടപാടെ ലിഫ്റ്റ്‌ തുറന്നു
അയാള്‍ പടികള്‍ കയറി പോയി !!
താഴെ എത്തിയപ്പോള്‍ ആള് കയറി ...
വിരലുകളുടെ തിരഞ്ഞെടുപ്പ് ,
കാലിന്റെ വിശ്രമം ....
നാലില്‍ നിന്നും രണ്ടു പിന്നീടു  മൂന്ന് , പൂജ്യം, ഒന്ന് മാറി മാറി വീണ്ടും ....
സിമന്റ്‌ തറയില്‍ വെള്ളി തുട്ടുകള്‍ പതിഞ്ഞനേരം
അരികില്‍ ഒരു ചാലില്‍ മഴവെള്ളം ഒലിച്ചും പോയി ..
പുകയില്‍ നിന്നും തീയായ് ഉള്ളിലെവിടെയോ പൊള്ളുമ്പോള്‍
അകലത്തിന്റെ അടുപ്പം ഞാന്‍ അറിയുന്നു ..
ഒരു ചിരിയുടെ വേദന താങ്ങാന്‍
ഒരു മിഴിനീരു തണുപ്പ് മാത്രം
സ്നേഹത്തിന്റെ വെറുപ്പില്‍ മോഹങ്ങളും മരിച്ചു .
കണ്ണാടി കണ്ണാടി നോകുമ്പോള്‍
പതിഞ്ഞ മുഖങ്ങള്‍ വാടക ബാക്കിയാക്കി, കണ്ണാടി ബാക്കിയായ് ..
വെളിച്ചത്തിലെ ഇരുട്ടില്‍ അന്ധന്റെ കാഴ്ച
വിശപ്പിന്റെ വിളി ഒരു ഏമ്പക്കം ഭക്ഷിച്ചു .

പ്രാര്‍ത്ഥന

ഇന്നേക്ക് നാലാം നാള്‍ ....ദൈവം !!!
ദൈവത്തിന്റെ ആയുസ്സിനായ് .........
ഏങ്ങലടിച്ചു കരഞ്ഞു കൊണ്ട് ഞാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥന തുടങ്ങി ..
ദൈവത്തിന്റെ ആയുസ്സിനായ് ദൈവത്തോട് !!
പിറ്റേന്ന് നേര്‍ത്ത ദീര്‍ഘനിശ്വസമായ് മുരണ്ടു , കാത്തു രക്ഷിക്കണേ ....
പിന്നീട് മൂന്നാം രാവില്‍ മിണ്ടാട്ടമില്ലാതെ ഞാനും , മൌനവും ദൈവവും മാത്രമായ്...
നാലാം നാള്‍ കണ്ടൊരു ചെതനയറ്റൊരാ ദൈവവും , കണ്ണീരും , തിണ്ണയില്‍ ആരോരും നോക്കാതെ ...
ഞാന്‍ നടന്നകന്നു പൂട്ടിയ  താഴിന്റെ താക്കോല്‍ ഇടംകീശയില്‍ ബാക്കിയായ് ...

ഡെസ്ക്ടോപ്പ്

അന്നവളെ കണ്ടു ഞാന്‍ എന്റെ കമ്പ്യൂട്ടറിന്റെ ടെസ്ക്ടോപില്‍ ഒരു കാര്‍വര്‍ണ്ണനെ
പ്രതിഷ്ഠിച്ചു
മുരളി പൊഴിച്ച് ശ്യാമ വര്‍ണ്ണന്‍ അവളെ നോക്കി നിന്നു
മുരളികയില്‍ നിന്നും ഈണങ്ങള്‍ കണ്ണാടി കൂടുകള്‍ കടന്നു പുറത്തേക്കു ഒഴുകി ...അവളിലേകെത്തി
പിന്നീടെപ്പോഴോ കണ്ണടി കൂടുകളില്‍ കൂടി അവളുടെ "ഡെസ്ക്ടോപ്പ് " കണ്ടു
അവിടെയും കാര്‍വര്‍ണന്‍ ഉണ്ട് , അവളോടൊപ്പം ചേര്‍ന്ന് , അവള്‍ രാധ ആയും .
ദീര്‍ഘ ചാതുരക്രുതിയിലുള്ള കട്ടിപേപ്പറിന്റെ താഴെ ..  അവൾ വെഡ്സ് അവൻ. !!!

കാക്ക

മുറ്റത്തും പറമ്പിലും മരത്തിന്റെ കൊമ്പിലും കാകാ നിന്നെ ഞാന്‍ കാണുന്നു   നിത്യവും ,
പെറുകുന്നു നീ ചവറ കൂനകള്‍ഒക്കെയും വെടിപ്പുളവാക്കിടും ഈ ഭൂമി അത്രെയും .
മണ്‍ മറഞ്ഒരെന്‍  പൂര്‍വികാരോക്കെയും ബലി ചോറിനായ് നിന്‍ രൂപം പൂകുന്നു.
കാകാ നിന്‍ രൂപത്തില്‍ കറുപ്പിന്‍ ഏഴഴക് ,
നിന്‍ കര്‍മ്മത്തില്‍ പുണ്യത്തിന്‍ പോന്നാഴക്.
പൊന്‍ വീചിതന്‍ ആദ്യകിരണം ഉണര്‍ത്തുന്നു നിന്നെ കര്മമര്‍ഥയയി
ഉഴയ്ക്കുന്നു നിങ്ങള്‍ പകലന്തിയോളം വിശ്രമം അറിയാതെ നിന്നുടെ കര്‍ത്തവ്യം .
കൌശല കണ്ണിട്ടു നിന്‍ നോട്ടം കാണാന്‍ കൌതുകം എത്രയാണെന്ന് അറിയുമോ ?
തട്ടി പറികുമീ അപ്പത്തിന്‍ കഷ്ണങ്ങള്‍ നിന്‍ വയര്‍ പോറ്റാന്‍  എന്നറിയുന്നു ഞാന്‍
കൂടണയുന്നൊരുനേരത്ത് നീ നിന്‍ കൊക്കിലോതുകുന്നു ഭക്ഷണം കുഞ്ഞിനു .
നീളെ നീലാകശമായ നിന്റെ സാമ്രാജ്യമൊക്കെ അടുക്കിയാലും ആകില്ല
നീ ചെയ്യും കര്മത്തിന്‍ ഗുണമത്രയോളം.

നിന്‍ മിഴി അറിയാതെ

ഇരുമിഴിപൂട്ടിഞാനേകാന്തവീഥിയില്

‍ ഒരുമിഴിനീര്‍കണം പൊഴിച്ചുനിന്നു
ഒരുസ്വപ്നമായിനീയെത്തുമ്പോളെന്‍മനം ഒരു ഗദ്ഗദത്തില്‍മുഴുകിനില്‍പ്പൂ
ഇരുകയ്യുംകോര്‍ത്തുനാമോടിക്കളിച്ചോരീ തൊടിയിലെപ്പടവുകള്‍ മൂകസാക്ഷി
ഒരുമുങ്ങാംകുഴിയിട്ട്ഉയരുമ്പോളെന്‍ നനവിന്റെ കുളിരുമായ് നീയിരുന്നു
ഇരുഹൃദയങ്ങള്‍ നാമം പങ്കുവെച്ചെപ്പൊഴോ
ഇരുവഴിതേടിപിരിയുവാനായ്
ഒരുകൊച്ചുകാറ്റിന്റെ മര്‍മരതാളത്തില്‍ മൂളിനാമാദ്യാനുരാഗഗാനം
ഒരുനോക്കുകാണുവാന്‍  പുഴതന്നരികിലെ പുളിമരചോട്ടില്‍ ഞാന്‍ കാത്തു നിന്നു
ഇരുവാക്കു മിണ്ടിപ്പിരിഞ്ഞുപോയ് നീയെന്റെഹൃദയത്തിന്‍ വീഥി വിജനമാക്കി.

ചുവപ്പ് മഴ

വിണ്ടു കീറിയ ധരിത്രി തന്‍ നെഞ്ജ്ജുരുകും നേരം ആണ്
കാള സര്‍പ്പം പത്തി നീട്ടി അഞ്ഞു_കൊത്തും  നേരമാണ്
മേഘവര്ഷം   മഴ അല്ല , കടും കട്ടി ചോരയാണ്
കാറ്റിനൊട്ടും   തണുപില്ല , വെന്തുരുകും താപം ആണ്
ഭൂമി ഏറെ ക്ഷമിച്ചിലെ ? ആഞ്ഞടിക്കാന്‍ നേരം ആയി
കരം നീട്ടി സ്വീകരിക്കു ..

ഒപ്പന്തം

ഉരഗങ്ങള്‍  ഇന്നും  ഉരഗങ്ങള്‍  തന്നെ
നൂറും  പാലും നുണയുന്ന ഉരഗങ്ങള്‍!!.
സര്‍പ്പപാട്ടുകള്‍  എഫ് എം  റേഡിയോയില്‍,
ഫണം  നീട്ടി ആടുന്ന കരിനാഗ കൂട്ടങ്ങള്‍  , ഇഴ ചേര്‍ന്നൊരു മേഘ പടലം പുറന്തള്ളും
ഒട്ടിയ വയറുകള്‍ ചൊട്ടിയ പോലെ, തട്ടി എടുക്കുന്നു ചവറ്റു കൊട്ടകൾ‌
ഒന്നിനും നാശം ഇല്ല എന്നാ Einstein തത്ത്വം ,
ഒന്ന് മറ്റൊന്നായ് മാറുന്നു , തീരുന്നു , " തീര്‍ക്കുന്നു " !!!
 ഒപ്പന്തം വരച്ച വരകള്‍ , കൈ രേഖകള്‍
തലവരകള്‍ നൂല്‍പ്പാലം ജീവിതം , തെറ്റിയാല്‍ മാത്രം സ്വാതന്ത്ര്യം കിട്ടുന്ന ഗര്‍ത്തങ്ങള്‍

കുടിയും , കാടും , മലയും , പുഴയും ഗര്‍ത്തങ്ങള്‍ ,
ഖനികള്‍ , സ്വര്‍ണനിക്ഷേപങ്ങള്‍ , ഇരുമ്പയിരുകൾ‌
 കാലം കെട്ടിയ കോലങ്ങള്‍ കുഴിച്ചെടുക്കുന്നു , കുഴിച്ചു മൂടുന്നു ജീവിതങ്ങൾ‌.
പാതി വച്ച് മുറിഞ്ഞു പോയ ഒരു നിലവിളി ഈ കാട്ടിലെങ്ങോ, പിന്നൊരു വെടിയൊച്ചയും .